ออกแบบเสื้อยืด Cotton USA ลดภาวะโลกร้อน 5 // Contem

Thai Design // Contem

ทาง Practical Studio กำลังดำเนินการโครงการเกี่ยวกับ
กลุ่มนักออกแบบกราฟิกไทยภายใต้ชื่อโครงการว่า
“ฉันเป็นนักออกแบบกราฟิกไทย (I am a Thai Graphic Designer)”
โดยจะนำเสนอออกมารูปแบบวารสาร RawMatด้วยความร่วมมือของ
บริษัท แอนทาลิส (ประเทศไทย) และพยายามผลักดันไปสู่รูปแบบ
นิทรรศการในพื้นที่สาธารณะ (สยาม ดิสคัพเวอรี่ และ สยาม เซ็นเตอร์)
รวมไปถึงการขยายไปสู่รูปแบบอื่นๆ ตามโอกาสอำนวย
แนวคิดและการเข้าร่วมโครงการ
เป็นโครงการที่นำเสนอตัวตนและการมีอยู่ของนักออกแบบกราฟิกไทย
และสื่อสารออกไปว่าวิชาชีพนี้มีสังคมที่แข็งแรง
และพร้อมที่จะเปล่งเสียงออกมาให้สังคมรวมได้รับรู้ถึงความพร้อม
ของเครือข่ายนักออกแบบกราฟิกด้วยกันเอง
ที่จะนำไปสู่การรวมตัวเพื่อเป็นกำลังสำคัญหนึ่งของสังคมต่อไป

รูปแบบในการสื่อสาร
รวบรวมภาพถ่ายนักออกแบบกราฟิกไทยทั้งที่อยู่ในประเทศไทย
และทำงานหรือศึกษาต่ออยู่ที่ต่างประเทศให้มากที่สุด
โดยภาพถ่ายเหล่านั้นจะเป็นภาพถ่ายของนักออกแบบแต่ละคน
ที่ถือแผ่นกระดาษ A3
ที่มีผลงานออกแบบตัวอักษรคำว่า “ฉันเป็นนักออกแบบกราฟิกไทย”หรือ
“I am a Thai Graphic Designer”
โดยรูปแบบของผลงานนั้นขึ้นอยู่กับความคิดของนักออกแบบเจ้าของงาน

สื่อที่เลือกใช้
แผ่นกระดาษขนาด A3

วิธีการสื่อสาร
โดยการใช่กระดาษA3ในการทำงาน และถ่ายภาพเจ้าของงานถืองานออกแบบ

กลุ่มเป้าหมาย
นักออกแบบไทยทั่วทุกมุมโลก

ความเชื่อมโยงทางสังคม วัฒนธรรม ความเชื่อ เศรษฐกิจ การเมือง
เพื่อให้สังคมรับรู้ถึงความพร้อมของนักออกแบบในประเทศไทย ว่าก็มีความสามารถไม่แพ้ชาติไหนเหมือนกัน เพราะนักออกแบบพวกนี้เป็นส่วนหนึ่งในการพัฒนาสังคมในภายภาคหน้า

ผล
ผู้สนใจในงานประกวดการออกแบบนี้มีจำนวนเยอะมาก และทำให้เราได้รู้ว่า นักออกแบบไทยในยุคปัจจุบัน มีทั้งความสามารถและมีความคิดหลากหลายแตกต่างกันออกไป

Design Hero // Contem

ชื่อ สันติ ลอรัชวี สัญชาติ ไทย เกิดเมื่อปี พ.ศ.2514 ที่กรุงเทพมหานคร ประเทศไทย
สำเร็จการศึกษาจากภาควิชาการออกแบบนิเทศศิลป์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ
เริ่มต้นอาชีพนักออกแบบด้วยสถานะที่หลากหลายทั้งการเป็น
นักออกแบบกราฟิกให้กับบริษัทออกแบบ ก่อตั้งบริษัทของตนเอง
รวมถึงการเป็นนักออกแบบอิสระ ก่อนจะผันไปเป็นอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยกรุงเทพ
ซึ่งเป็นที่ๆทำให้เขาได้เกิดความเชื่อว่าบทบาทของนักออกแบบไม่ได้จำกัดอยู่
ภายใต้เงื่อนไขเชิงพาณิชย์เท่านั้น หากยังมีบทบาทอื่นๆ
ที่นักออกแบบสามารถ มีส่วนร่วมและผลักดันสังคมอีกด้วย
การผสมผสานบทบาทด้านวิชาชีพออกแบบวิชาการ
และการทำกิจกรรมทางด้านศิลปะและการออกแบบ
ทำให้นอกเหนือจากการที่สันติเป็นนักออกแบบสื่อสารให้กับ“แพรคทิเคิลสตูดิโอ”แล้ว
เขายังเป็นอาจารย์พิเศษให้กับคณะศิลปกรรมศาสตร์
มหาวิทยาลัยกรุงเทพและผู้บรรยายพิเศษให้กับมหาวิทยาลัยและองค์กรต่างๆ,
นักเขียนรับเชิญให้กับนิตยสารหลายฉบับ
เป็นคิวเรเตอร์นิทรรศการการออกแบบและการจัดแสดงผลงานส่วนตัวในรูปแบบนิทรรศการอีกด้วย
ด้วยบทบาทที่หลากหลาย ผลงานของสันติจึงมีบริบทที่หลากหลายคู่ขนานกันไป
ในช่วงเวลาเดียวกัน ในฐานะนักออกแบบอาชีพเขาเป็นผู้กำกับงานออกแบบสื่อสารให้กับ
นิทรรศการ Show Me Thai ที่จัดแสดง ณ Museum of Contemporary Art (โตเกียว) /
โครงการ The Mekong Art & Culture /นิทรรศการ Talk About Love
(หอศิลปมหาวิทยาลัยกรุงเทพ)การปรับปรุงสัญลักษณ์และอัตลักษณ์องค์กรให้พรรคประชาธิปัตย์ /
หอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพมหานคร / หอศิลปมหาวิทยาลัยกรุงเทพ ฯลฯ
ขณะเดียวกันสันติยังเริ่มต้นจัดแสดงนิทรรศการเดี่ยวของตัวเองทั้งในแกลเลอรี่และ
พื้นที่สาธารณะอย่าง นิทรรศการ “ไม่อาจจะใช่” (Yes, I am not)
และ Yes, we are not
ที่นำเสนอเกียวกับมุมมองของเขาต่อการสร้างวาทกรรมทางข้อมูลข่าวสาร
อีกทั้งนิทรรศการของเขายังเป็นภาพสะท้อนสถานะของนักออกแบบกราฟิกไทย
ที่สามารถนำเสนอเนื้อหาของตนเองออกสู่สาธารณะอีกด้วยรวมไปถึงการเป็นคิวเรเตอร์
ให้กับนิทรรศการออกแบบหลายนิทรรศการ เช่น
นิทรรศการ “Design cannot change (everything)”
ตัวอย่างผลงาน



แนวความคิดในการออกแบบงาน
ต้องเข้าใจง่ายและสื่อสารกับผู้รับสารได้อย่างดี และการที่จะเป็นนักออกแบบที่ดี
คือการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้อย่างดี และมีไหวพริบ

เหตุผลที่ชอบงานของคุณสันติ ลอรัชวี ?
เพราะเราคิดว่างานออกแบบของคุณสันติ ที่เข้าใจง่าย ไม่ซับซ้อน
และไม่รก เรียบๆ คนที่ไม่ได้สนใจพวกงานออกแบบเท่าไรก็ ก็ต้องหันมามองและเล่นกับงานเข้าได้

ชอบเพราะอะไร ?
เป็นงานที่สามารถสื่อสารกับผู้รับสารได้ดีมาก เขาใช้แนวความคิดที่ไม่ต้องวุ่นวาย
ที่อยู่รอบตัวเรา มาใช้ในการออกแบบ และงานของเขาแต่ละชิ้น เขาจะคำนึงของผู้รับสาร

ส่งผลต่อผู้รับสารและสังคมส่วนร่วมอย่างไร?
บางงานอาจจะสามารถให้เราเข้าไปมีส่วนร่วมกับงานชิ้นนั้นได้ด้วย
จึงเป็นจุดเด่น และ จุดที่น่าสนใจของนักออกแบบคนนี้
เช่น งานออกแบบที่อยู่ตรงทางเข้าหอศิลปกรุงเทพ ที่เป็นเหล็ก
ถ้ามองจากมุมบนถึงจะเห็นเป็นTypography คนก็สามารถเข้าไปข้างในได้ ให้เห็นถึงโครงสร้างของมัน

เสียเวลา

เพราะความไม่ตั้งใจ ทำงานของเรา

ทำให้เราต้องเสียเวลาทำใหม่

เเมร่งเอ้ย

เซง

เเต่โทดใครไม่ได้

น้ำปลา กับ ดอกไม้

เมื่อวานดู สุริวิภา ? เขียนงี่ปะนิ

แล้วคนที่มาสัมภาษณ์

เป็นนักธุรกิจรุ่นใหม่

อายุเพียง 33-35 มา 2 วัน

คนแรก อายุเพียง 34

เขาเริ่มธุรกิจ ตอน 29 ทำส่งออกน้ำปลา ไปทั่วโลก

ซึ่งเป็นของที่หาได้ในประเทศไทย

และเป็นสินค้าราคาถูก

เเต่เขาสามารถ ทำให้เป็นน้ำปลา ที่ส่งออกระดับโลก และทำเงินได้เป็นหลายร้อยล้าน



ส่วนอีกคนนึง ทำพวก Skin care ตอนอายุ 27

ซึ่งตอนที่เขาทำธุรกิจ นี้

เขาเห็นว่า พวกskin care ที่ขายได้ราคามักจะเป็นของต่างประเทศ

ซึ่งประเทศไทยมีวัตถุดิบและไม่เเพง

แต่กลับขายไม่ได้ราคา

เขาจึงมีความคิดว่า เขาอยากเอาของพวกนี้ นำออกไปสูตลาดโลกได้

ในเวลา 5 ปี เขาได้ทำการทดลอง และ วิจัย

จนในที่สุด เขาได้นำเข้าสูงตลาดของยุโรปได้หมด

และดาราเช่น โอปรา ก็ได้ เขาสินค้าของเขาไปพูดในรายการ และหนังสือ O ของเธอด้วย



ทั้งคู่ประสบความสำเร็จในตลาดโลกด้วยวัยเพียง 30 นิดๆ


คือ อยากบ้าง !

เเล้วเรามามองในมุมกลับกัน



พี่ชายเรา

อายุ 26 เเล้ว

วันๆไม่เห็นทำอะไรเลย

นอกจากเล่นเกมส์ เที่ยว จีบสาว และใช้เงิน

สงสารพี่ตัวเอง

ที่เขาไม่มีความคิดที่จะทำอะไรให้มันดี จากที่มันมีอยู่ในมืออยู่เเล้ว

เหลือ เเค่เพียงความตั้งใจ และความเพียนพยายาม จากในตัวเขาเท่านั้นเอง

CD week13

week 13

กูทำได้เเค่นี้หรอ ?

ต้องขยันขึ้นนะมึง เทอิ

5 แพร่ง

ไปดูมาเเล้ววววววววววววว

เป็นครั้งเเรกในรอบประวัติกาลที่ไปดูหนัง วันเเรกที่เข้าโรง

เพราะปกติไม่ชอบดูหนังวันเเรก เพราะคนมันจะเยอะ

เเต่เรื่องนี้ไม่ได้จริงๆๆ

เพราะชอบตั้งเเต่ 4 เเพร่งละ

(ก็ไม่ได้มากขนาดนั้น 555)


เราว่า หนัง เรื่องนี้ art direction <3 สวยดี

ชอบๆๆ

อยากให้หนังไทย ภาพสวยเเบบนี้ทุกเรื่องเลย




ใครที่ยังไม่ได้ดู ต้องลอง !

(ถ้าเล่าเดียวไม่มันส์ อิอิ )

หนังเรื่องนี้ ไม่ได้เเค่น่ากลัวอย่างเดียวนะ

เราว่ามันให้ คติสอนใจเยอะมาก

ทั่งเรื่องความคึกคะนองของวัยรุ่น

บาปกรรม

ความเชื่อ

ความซื่อสัตย์

หลายอย่างอะ ถ้าดูเเล้วเอากลับมาคิด

มันดีจริงๆๆนะ



เเต่เราชอบเรื่องมาช่ามาที่สุด

เป็นเรื่องปิดท้ายที่relaxดี


ทำให้คนดู เหมือนเเบบ ไม่ตึงเครียดก่อนออกจากโรง



แต่ที่รำคาญที่สุด คือ คนในโรงเเมร่งเกรียนเยอะมากกก

เเมร่ง ไม่เข้าใจว่าพวกมันมาดูหนัง หรือ มาเข้าผับกันเเน่

ไอ่ห่า พูดมากชิบหาย

เเล้วคนนั่งถัดจากเราไป มันเป็นกระเทยควาย

นิดนึง นิดนึง ก็ อีดอก อีดอก

จนเราเเบบไม่ไหวละ ผ่านมา 3 เเพร่งละ

เลยหันไปพูดเลย

"เอ่อ ขอโทษนะค่ะ นี่โรงหนัง ไม่ใช่ สวนสนุก ช่วยเงียบหน่อย"

มันถึงค่อยจะหุบปาก มัน


กูรำคาน! อีดอก

5555555555555555555

boring

boring everything around here

i want go to somewhere to chill not here right now!!!!!

Life

When I was 10 years old

my mom always told me that happiness was the key to life

When i went to school

Thay asked me what i wanted to b when i grew up

i wrote down "happy"

They tols me i didn't understand the assignment

and

i told them

THEY DIDN'T UNDERSTAND LIFE






and now u understand yet?

CD5

^
^
ทำไมสีเปลี่ยน
55555555555

Move the fuck on

you can spend minutes,hours,day,week,

or even months over-analyzing a situation

try to put the pieces together, justifying

what could've, would've happened...

or you can leave the pieces on the floor and

move the fuck on

:P

ท้องเสีย อย่างเเรงงงงงงงงงงง

วันนี้อุเเตกไปประมาน 10 รอบได้ละนิ


ไม่ไหวเเล้วววววววววววววววววว


กินไรไป ร่างกายยังไม่ดูดซึมเลย ออกเเล้วว

ไอ่บร้า

เสียดายของง

ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก

ของถูกที่แลกมาด้วยความเหนื่อย

สำเพ็ง !!!!

ใครๆก็รู้ของมันถูกมาก

เเต่ก็ร้อนมากเหมือนกัน

เมื่อวานไปซื่อของที่สำเพ็งมา

แบบว่าคนเยอะมากกกกกกกกกกกกกกก

พวกเมิงนึกว่าที่นี้เป็นที่ของบริจาคไงวะ

คนเยอะยังกับเเจกฟรี ไอ่บ้า



แต่มันก็คุ้มที่เหนื่อยนะ ของเเต่ละละชิ้นถูกมากกกกกกกก มากกกกกกกกก

เมื่อวานหมดเงินไป 4 พันกว่าบาท

เเต่ของที่ได้มา ประมานเปิดร้านเบเกอร์รี่ ร้านเล็กๆ ได้เลยอะ

happy <3

Duty Free Bag

Packaging design Class